Ayverdi | Mahalle Hikayesi

"Ayverdi." Sessiz fısıltısı geceye karışırken, anlamamanın verdiği hisle yüzüne bakmaya başladım.

"Ayverdi mi, ne demek?" Bakışlarını aydan çekip ona bakan gözlerime baktı. Gözleri bir şey anlatmak istercesine derin bakıyordu.

"Bolluk getiren ay." Durdu birkaç saniye. Daha sonra duvara yaslı bedenini dikleştirip bana doğru bir adım attı.

"Seni çok yansıtıyor. İsminin anlamı ay olduğu için mi böyle yoksa?" Söylediklerinden hiçbir şey anlamadığım için yüzüne bakarken bir adım daha atarak tam karşıma geçti. Elleri önce yüzüme düşen saç tutamıma dokundu. Sonra elinin tekini yanağıma koyarak hafif tebessüm etti.

"Söylesene Feraye, neden sen hayatımda yokken hiçbir işim rast gitmiyor?" Söylediği cümleler kalbimin atışını hızlandırırken derin bir nefes aldım. Ciğerlerime dolan koku, onun sigarayla karışık kokusu olurken gülümsedim.

"Sorunun cevabını sana veremem çünkü sen yokken benim de işlerim rast gitmiyor." Söylediklerimle gülümsemiş ve alnını alnıma yaslamıştı.

"Bir gün sonum olacaksın Feraye ve ben bundan çok mutlu olacağım."

#

Bu kurgu, Nilüfer'in Ta Uzak Yollardan şarkısından esinlenilmiş olup her şeyi tamamen şahsıma aittir. Herhangi ters bir durumda gerekenin yapılacağı konusunda şüpheniz olmasın.

#

Ayverdi isimli tek kurgudur*

kapak tasarımı; @hayalliruzgarlar