"Sadece sana güvenmek istemiştim, ve güvendim de ama sen beni katil gösterip, hayat boyunca hiç eline kan bulaşmamış birinin ellerine kelepçe takıyorsun. neden?" Dedim gözyaşlarım bir yağmur kadar hızlı akarken. O ise benim bir deniz, bir ırmak kadar masum olan mavi gözlerimin en derinine bakıyordu. Hayır, artık kan gölü olan gözlerine bakıyor Asena. Sen masum değilsin unuttun mu?! sen bir katilsin!! İç sesime hak verdim. Ben artık masum değilim. Gözlerimin en içine, derinine bakıyordu. Sanki birşey anlatmak istiyor gibi ama ben anladım anlayacağımı. Ben asla masum biri olamayacağım. Hep Babam gibi canavar, Annem gibi vicdansız, Kız kardeşim gibi bencil olacağım artık. Hayır sen bunların hiçbiri olmak istemiyorsun Asena. Hayat seni buna zorladı!! Evet, zaten herşey birşeyin zorlanması ile gerçekleşmiyor mu? insanlar içinizden çıkmaması için uğraştığınız bütün duyguları açığa veriyor...