Nefretin tohumları ekilmişti içimize lakin, nefretimizin filizlenmesine izin vermeyen şey aramızdakı tutkuydu. "Nefret ettiğin adamın altındasın" ensesindeki saçları daha sert çekiştirdim "Beni ilk öpen sendin, bu konuda kim daha kötü durumda tartışmayalım bence?" dudaklarını omzuma bastırarak dişlerini derime saplamıştı "Eninde sonunda yine de geleceğin yer burası, benim yanım.İster bana düşman ol ister nefret et, seni kendinden geçirmeyi başarıyorsam bunların hiç biri işlemez bana" elleri rahat durmayarak göğsüme indi ve beni en hasas yerimden vurdu.Altında kıvranırken "Tam da böyle bebeğim" diye fısıldadı kulağıma.