Kriyojen

Gözümü bembeyaz bir odada açtığımda fanus benzeri cam bir şeyin içindeydim. Ölümden sonra ki yaşam hakkında bir çok şey duysamda bulunduğum ortamın hiç biriyle benzerliği yoktu. Mekanik sesler kulağıma dolmaya başladığınında onun sesini duydum.

" Deney 268 uyandı"

Beni ben yapan her şeyden ve herkesten uzaktaydım. Ne kadar aksini iddia etseler de ben ölmüştüm ve bura kesinlikle cehennemimdi. Sevdiklerime son kez sarıldığımı bile bilemeden çok uzaklara atılmıştım. Ne geri dönme şansım vardı ne de vedalaşabileceğim bir mezarları. Bir zamanlar ortak olan gökyüzümüz bile ayrıydı...