Geçmiş Geçememiş

O aslında küçükken büyüdü. Hayatın zorluklarını küçük yaşta anladı. Yaşıtları eğlenip en güzel anlarını yaşarken o yanlız kalıp olgunlaşmayı seçti. Büyüdü, büyüdü.

Arkadaşları küçüklüğünü anlatırken sadece dinledi. Yanlız olmak ne demek diye sorsalar hep mutluluk derdi ama kendisi de biliyordu. Aslında yaşayamadıklarının acısını kendinden çıkarttığını.

O yüzden yazmaya karar verdi. Eline kalemini aldı. Perdesini çekti. Hep hayran olduğu karanlığın ruhuna bir şeyler katmasını istedi.

Yazarken de bekledi. Küçükken inanmadığı, saçma geldiği o duygunun bütün bedenini esir almasını bekledi. Belki de hayatta pişman olmadığı tek şeydi.

Sonunu kendisi yazıcaktı. Bunları yazarken inandığı tek şey umuttu. Ama umut onu terk edeli çok olmuştu.. Kim bilir belki de şehir gerçekten küçüktü.
Ya da o öyle olmasını istiyordu.