Zaman geçti, dünya değişmedi. Değişen şey dünya değil çünkü, dünyanın içindekiler. Acımasız olanlar da onlar, acıyı hafifletenler de. Dünyada kötü şeylerin yanında iyi şeyler de bulunur, çünkü her şey birbirini tamamlar şu dünyada. Kötü olduğu için iyi vardır, iyi olduğu için de kötü... Beni ta- mamlayan şey ise kitaplarım. Yazmak ruhumun ilacı oluvermiş, yazınca eksik olmadığımın farkına varabiliyorum. İşte o zaman tam oluyorum belki de. Aynı zamanda yazmak benim için dünyadaki iyi şeyler sınıfında. Acıyı hafifleten kısımda...Kitaplar benim bir parçam, öyleyse ben kimim? Ben kalemine kavuşmayı bekleyen bir yazarım. Zaman geçtikçe şiddetlenen, dur durak bilmeden kanayan bir yara var parmak uçlarımda. Nasırlaşmış avuçlarım bomboş şimdi, yorgun gözlerim ise endişeyle dışarıyı gözetliyorlar. Oysa benim ellerim yazar, gözlerim okurdu. Şimdiyse ellerim ya- nar, gözlerim ağlar oldu. Kitaplarımın sayfaları gözlerimin önünde cayır cayır yanarken ellerim onlara eşlik etti, yüreğim kendi küllerinde boğuldu.All Rights Reserved
1 part