De fluisteringen van de dood
11 parts Ongoing Hij liet de naald op de plaat zakken.
In plaats van muziek kwam er een zacht, krakend geluid.
En toen... ademhaling. Ruw. Dichterbij.
"Weg hier," zei ik. Mijn stem was dun.
Niek greep mijn hand vast. Iedereen draaide zich tegelijk om
maar het gangpad achter ons was donkerder geworden. Lampen knipperden.
We zetten het op lopen. Niet rennen, maar snel. Haastig.
Tot we aan het einde van de rij kwamen, terug bij het begin van de opslag.
Eva draaide zich om om iets te zeggen.
En toen viel het op.
"Waar is..."