"İnsan." Demiş bir keresinde tanrı. "İnsan, aşağılıkların daha aşağısındadır." Aşağlık biriyim. Çevremdeki herkese, sevgili dostlarım, biricik kardeşim Felix ve hatta bazenleri kendimi bile kandıracak kadar cüretkar bir adiyim.
Hayır dostlar, ben kötü bir herif değilim. Yalnızca yıldızları uzunca dinledim. Belki bir deliyim, herkesin görmediklerini gördüğüm için şuurumu kaybettim. Belki yarım akıllı bir aptalım, akıl denen nimet benim hiç olmadı ya da belki bir dahiyim.
Gülmeyin lütfen! Ben de farkındayım. Bir dahi kendini hiçbir koşulda benim bulunduğum konuma düşürmez. Ama elimde olan tek tesellim koşulsuz teslimiyetimken birazcık saçmalamayı bana çok görmeyin. Yoksa ben ölmek üzereyim. Bir sandal eşliğinde bana en aşağılık diyene doğru tek biletlik bir seyahat halindeyim.
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?