Οι Άγνωστοι Εραστές

ΜΕΡΟΣ (Α) ΠΡΟΣΘΕΝ

«Δεν είναι όπως φαίνονται όλα Αλεξάνδρα, ακόμη και ο πιο σκληρός παίκτης μπορεί να πέσει από τον θρόνο του, να κοιτάς κατάματα τον αντίπαλο σου»

Λίγες κινήσεις, αίσθημα φθόνου τρέμοντας πλησίαζα κοντά του. Ανάσα κομμένη και διαλυμένη από την άμετρη φιλοδοξία που με στόχευε. Ναι γλυκιά μου, σε νιώθω.. καλύτερα από τον καθένα.

«Τι βλέπεις λοιπόν;»
«Βλέπω πως θα χάσετε, κύριε καθηγητά»

ΜΕΡΟΣ (Β) ΔΙΕΡΌΣ

Πόθος, τρέμουλο, μούδιασμα. Πλησίαζα κοντά του, γυμνή ψυχή μα εκείνη η άσβεστη έχθρα που πήγαζε μέσα μου δεν διαλυόταν.

Δυο κορμιά ενωμένα, γεμίζω τα πνευμόνια μου από το οξυγόνο που μου προδιαθέτεις, το φιλί σου.

«Μη φύγεις»
«Τι;»
«Απλά, μη φύγεις»

ΜΕΡΟΣ (Γ) ΡΑΓΔΑΙΑ

Τα φλογερά κόκκινα μαλλιά της είχαν χαθεί γύρω από τους ώμους της καθώς παρατηρούσε με επιμέλεια τον κόσμο τριγύρω της, εκείνος ήταν εκεί. Κενό, βλέμμα νεκρό. Ακόμη εδώ είμαι, ποτέ δεν έφυγα.