(16.05.2024 düzenlemesi, bu kurgu ÖLÜMLE BAŞ BAŞA'NIN eski bölümlerine aittir. Yeni bölümlere profilimden ulaşabilirsiniz) İmdat çığlıklarımı duyan yoktu. Çırpınışlarımı gören yoktu. Onun gözleri. Onun sözleri. Her gelişinde canımı daha çok yakıyordu. Haftalardır... Haftalardır durmadan devam eden bu olay beni çok yıpratmıştı. Karşılık vermem gerekiyordu. Bana bunu öğretmişlerdi. Ama onun gözleri, sözleri üstümdeyken bunu yapmam imkansızdı. "Beyaz bak ben geldim." Gelmişti. Gene gelmişti. Eli yüzü kapalıydı tek gördüğüm o korkunç mavi gözleriydi. Gözlerinin rengi beni çok korkutuyordu. O kadar açıktı ki mavileri korkmamak elde değildi. "Hadi ama gülümsemen lazım." Benden gülmemi bekliyordu. Bir o kadar boş ve onu umursamadığıma dair attığım bakışlar, hoşuna gitmemişe benziyordu. "Gülmüyor musun sen şimdi?" düz bakışlarım ile başımı iki yana salladım. Kendimi ilk defa bu kadar çaresiz ve bir o kadar savunmasız hissediyordum. Ben Armin Tan, ben kırmızıların bir tanecik Beyazı kendimi ilk defa bu kadar aciz, bu kadar savunmasız hissederken bir o kadar da kendime kırgındım. Yazılan tüm bölümlerde geçerli olmak üzere; Bölümlerde adı geçen kurum ve kuruluşlar gerçek hayattan esinlenmedir ve hikayenin tamamı yazarın hayal gücüne dayanmaktadır. Kitabın gerçek kurum ve kuruluşlarla bir ilgi ve alakası yoktur. Platformda ÖLÜMLE BAŞ BAŞA adındaki kurgu olup, alıntılama, izinsiz kullanma gibi olaylar sonunda adli işlem başlatılacaktır. Kitap ve bölümlerin tamamı DURU TAŞKULAK'A aittir.
25 parts