„- Show musi trwać... Tak nam powtarzają od samego początku. - Co to tak właściwie oznacza? - Pablo przewrócił oczami. - To oznacza, że mamy grać, dopóki kurtyna nie opadnie. Choćbyśmy mieli stąpać po własnej krwi, nie możemy wyjść z roli. Mamy grać do ostatniego słowa ostatniego aktu ze względu na wszystko. - Teatr krwi - wyszeptał Nicolas, patrząc gdzieś w martwy punkt. Spojrzeliśmy na niego pytającym wzrokiem, nie rozumiejąc, co miał na myśli. Jego spojrzenie zaniepokoiło mnie. - Usłyszałem to od Simona pierwszego roku przed pierwszym spektaklem, kiedy dostałem główną rolę. - A mi napisał to na kartce pierwszego dnia tego roku. Nicolas spojrzał na mnie z niepokojem. To nie mógł być przypadek. To była groźba, ostrzeżenie, które miało sprawić, że zejdziemy mu z drogi. Nie zeszliśmy. Walczyliśmy dalej, idąc po swoje, a to sprawiało, że gniew Simona rósł. Teatr krwi mógł stać się czymś realnym, jednak jeśli sprawy toczyły się tak brutalnie już od dłuższego czasu, to nie mogłoby zakończyć się na krwi, ale i śmierci."
10 parts