Ruhumun ölümünü izliyordum ruhum ölüyordu ruhum ölmeyi seçmişti bı tarafım yaşamam gerektiğini ve bı şansım olması gerektiğini söylüyordu diğer tarafın şanslarımın tükendiğini ve ölmem gerektiğini söylüyordu ama ruhum ölmeyi seçti bır şans daha istemedi ölmek istedi artık ruhum ölmüştü yarı ölü bı insandım ruhumun yokluğunu sakladım herkesten yüzüme bir maske taktım ve o maskeyi o kadar iyi taktım ki kimse yavaş yavaş öldüğümü fark etmedi o maskeye o kadar çok alıştım ki onunla yalanlarını kapattım onlara bahane buldum ama hiç bilemedim ki bi gün ruhumun ölü kokusu etrafa yayılıcak bı gün herkes anlıcak. Ben Sahra ve bu benim hikayem bu ruhunu kaybeden herkesin hikayesi.