𝐌𝐚𝐝𝐧𝐞𝐬𝐬 𝐖𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐋𝐢𝐦𝐢𝐭𝐬

«Τι στο διάολο;» λέει εξαιρετικά άγρια αυτό το ηλίθιο υποκείμενο που έπεσε πάνω μου την ώρα που πήγαινα να μπώ στο μπάνιο. Στο μπάνιο του <<νέου>> μου μην χέσω σπιτιού.

Μην με κοιτάς έτσι αγορίνα δεν έχω βγάλει προβοσκίδα ακόμη!

«Γιατί στέκεσαι σαν το αγαλματάκι και με κοιτάς έτσι;» εντάξει στην ειρωνεία δεν με πιάνει ΚΑΝΕΙΣ!

Μου φαίνεται ότι ο man δεν γνωρίζει πως από εδώ και στο εξής θα έχει μια κοπέλα (εδώ τινάζουμε το μαλλί σαν την Ρακέλ από την σειρά Μπάρμπι και btw οποίος δεν την έχει δει ΧΆΝΕΙ) μέσα σε αυτό το τεράστιο σπίτι.

Καιρός να το χωνέψει λοιπόν για να έχουμε μια αρμονική και αξιοθαύμαστη ΣΧΈΣΗ! (λέμε τώρα, υπόθεση κανω μωρέ μην βαράτε πια!)

•

Το γέρο του χέρι άρπαξε τόσο δυνατά τον λαιμό μου που με βρήκε πραγματικά απροετοίμαστη.

Μαλάκα..

«Μαζί μου δεν θα παίζεις» γρύλισε ψιθυριστά με τρόπο που αν δεν βρισκόταν αρκετά κοντά μου (σε απόσταση αναπνοής δηλαδή, γελάω) δεν θα τον άκουγα καν.

•

μπες να την διαβάσεις επειδή μ'αγαπας και μπορεί να ανεχτείς την τρέλα μουυ! :)

(Η περίληψη της ιστορίας βρίσκεται στο <<πρώτο>> κεφάλαιο αγαπητά μωρά! <3)