Ruhu kavlanmış kelimeler, teslimiyeti ve sessizliği haykırırken susmuştu birer birer. Hep böyle olurdu, ruhu kaybolurken insanın etraftaki bütün sesler susardı. O, ÖYLE YAPMADI. Dibinde kan kaybettiğim uçurumdan aşağı inip sırtında ben varken o uçurumu tırmanmaya çalıştı. Resimlerine kattı çaresizliğimi, hayatını boyamam için bir fırça tutuşturdu elime. Ama sadece siyah vardı benim paletimde. "Siyahı aciz görmeyin, onun gecesi var." *Bu hikaye kendini Allah'a teslim etmemiş iki gencin hikayesi. Yol uzun, düşünceler çetrefilli. Ve onların kendini teslim etme vakti çoktan geldi.*