Tükeniyorum, olabildiğimce yokum;
Bu denli çaresiz birine seviyorum de hadi!
Hatta belki kavuştururlar bizi,
Belki de mutluluk göz yaşlarıyla ıslanır kalbimiz.
Belki her neyse, bu şey benimle ilgili sanırım.
Belki kanım bu pislikten arınır.
Belki başarırım, bak sen kalırsan yaparım.
Ama sen olmazsan kalbim bu bataklıkta kararır.
Sesim kısıldı..
Yaşayamam, ne olursa olsun deneyeceğim ciğerlerim kanayana kadar.
Bu satırları okurken içinde ki azaplara bak,
Bir sefilim, bir aşık yani acı hesaplanamaz!
Keşke olsaydı, keşke olmasa mıydı?
Ya da ben biraz çabalasa mıydım?
Varlığınla son kez ağlayarak uyudum.
Bilmiyorum,
Gözlerine kıydım ve gidiyorum.
Ama bu gece korkamam, yakınındayım bir nefes kadar...
Yaşamam için bir sebep sun bana; ki yaşayayım lütfen giderek yok olmadan.
Ey kirpiklerini kalbime saplayan adam!
Belki de bu biz olacağımız son gecemiz...
Mutluluklar, hoşçakal...
🐥
Civan: EFNAN ÇILDIRTMA BENİ!
Siz: Bağırma bana!
Civan: Ne işin vardı o herifin arabasında senin?
Civan: Ben sana uzak dur dedikçe tersini yapıyorsun!
Civan: Üç gün ulan!
Civan: Üç gün yoktum!
Civan: Ben arkamı döner dönmez ona mı gittin?
Siz: CİVAN ÇILDIRTMA BENİ!
Civan: Bağırma bana!
Siz: Ne ima ettiğinin farkında mısın sen
Siz: Bence bu konuşmayı burda bitirelim
Siz: Birbirimizin kalbini kıracağız yoksa
Civan: Bitirelim bencede.
Civan: Biz bu konuşmayı sonsuza dek bitirelim.
Civan: Ben anladım sen asker yolu beklemezsin.
Civan çevrimdışı.
Gözlerim bir süre son mesajında takılı kaldı. Yüzümde buruk bir tebessüm oluşurken kırılan kalbimle ekranı kapattım.
Babam askerdi.
Bilmiyordu.
Abim askerdi.
Bilmiyordu.
Civan Mert Türkoğlu benim doğduğumdan beri asker yolu beklediğimi bilmiyordu.
🐥