ABİMİN BORCU

☽
Kokteylimin dibinde kalan son yudumu da içtiğimde gözüme birisinin gözleri takıldı.

Kaşları çatık ve yoğun bir hisle bana bakıyordu. Bir adım attı. İki adım attı. Üç adım attı. Koşarcasına ardı ardına adımlar attı.

❝Güven?❞ dedi karşımda durduğunda tanımadığım o adam. Kaşlarımı çattığımda hevesle ya da mutlulukla bana bakıyordu.

❝Seni uzun zamandır nasıl aradım bir bilsen. Gecem gündüzüm birbirine girdi. Ne yediğimi bildim ne de içtiğimi. İyi misin? Bir şeyin yok ya?❞ dediğinde birkaç adım geriye gittim. Kimdi bu adam?

❝Tanıyamadım kimsiniz?❞ dediğimde yüzündeki gülümseme birden bire silindi. Yüzüme öylece baktığında cevap beklercesine kaşlarımı kaldırdım.

❝Kıraç, sevgilin. Balkan Güzeli oyun mu oynuyorsun?❞ dediğinde başımı dikleştirdim ve sağa sola salladım.

❝Oyun oynamıyorum.❞ dedim dümdüz bir şekilde. Kıraç? Her önüme gelenin dediği şu Kıraç. Siyah gözleri, darmadağın saçları ve hafif belli olan sakalları vardı. Ve kiraz kokusu yoğundu.

❝Bak sen hep şakacıydın. Yine şaka yapıyorsun, değil mi? Şaka bunlar, evet şaka.❞ dediğinde hızlıca sarıldı. Kollarım boşlukta kalırken ittirmek istediğimde birisi onu üzerimden aldı. Ve işte o zaman her şey berbat olmuştu.