my follower||Hyunlix
  • Reads 720
  • Votes 86
  • Parts 7
  • Reads 720
  • Votes 86
  • Parts 7
Ongoing, First published Aug 07, 2023
Felix yeni bir okula gelmişti eski okulunda hiç arkadaşı yoktu tek arkadaşı yeni gittiği okulda olan hyunjindi okulları ayrı olsa bile onlar buluşur sohbet ederlerdi.şimdi okulları aynıydı yine çok yakındılar fakat Felix utangaç biriydi ve temastan nefret ederdi böyle olduğu için kendisini suçlu hissederdi hyunjini mutlu edemediğini düşünürdü,eğlenceli biri olmadığını düsünüyordu.
Bir gün hyunjin okuldan arkadaşları ile pikniğe gidecekti felixide çağırdı  Felix pikniğe gelmişti fakat 10-15 dk oturduktan sonra piknik alanından uzaklaştı tek kalmak istedi bi süre nedeni ise hyunjini arkadaşları ile çok mutlu görmesiydi bir an düşündü
"Acaba ben onu mutlu edemiyor muyum?benim ile konuşurken rahat hissedemiyor mu?onun arkadaşları eğlenceli ve komik ben öyle degilim beni sevmiyor mu artık acaba?" O sırada hyunjin geldi Felix hyunjini görünce şaşırdı"neden geldin?"
Hyunjin"o soruyu benim sana sormam gerek"diyerek elindeki içecegi gösterip" herneyse tadı güzelmiş içmek ister misin"diye sordu felix bazen düşündüğü şeyleri içinden söylemek yerine disindan söylüyordu"acaba dediklerimi duydu mu?" bunu düşünürken de dışından söyledi
Hyunjin"merak etme Felix hiç bişey duymadım bi sorun mu var?"
Felix"ha?yok bişey
Hyunjin aslında dediği şeyleri duymuştu ama duyduğunu şimdi söylemek istememisti.
"Seni komik olman veya eğlenceli olman için sevmiyorum Felix,ben seni sen olduğun için seviyorum"
Bu pov
Lr_felix kullanıcısından alinmistir
All Rights Reserved
Sign up to add my follower||Hyunlix to your library and receive updates
or
#284changin
Content Guidelines
You may also like
DİVANE ✔️ by selmakeskin_
58 parts Complete
"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Soğuğun içime ilmek ilmek işlemesi gecenin ayazından değildi, onun buz gibi sözlerinden ürpermiştim. Gök yüzünde bizi seyreden yıldızlardan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, o zehir karası delici gözlerine yerleşen alaylı parıltı ve söylediği son şeyle çileden çıkmıştım artık. İçimde lavlarını köpürterek sabrımın son demlerinde dolanan volkan patlamaya hazırdı, bu işin başka çaresi yoktu ve inceldiği yerden kopacaktı. Ben onun sayesinde çoktan büyümüştüm fakat o her seferinde inadına yapar gibi çocuk olduğumu savunuyordu. Beni bakışları, tavırları, hareketleri ve kelimeleriyle resmen eziyordu. Kalbimi eziyordu. "Çocuk falan değilim ben!" Diye bağırdım sonunda içimdeki ateşten okyanus çaresizce çırpınan benliğimi cayır cayır yakmaya başlarken. Aynı anda hem üşüyor hemde alev alev yanıyordum. Kendi içimde birçok imkansızı barındırıyordum. Sertçe yutkundum... Sesimi iyice yükselttiğimde tek bir mimiğimi bile kaçırmak istemiyormuş gibi dikkatle beni izlemeye başladı, artık gerçekten dayanamıyordum. "Çocuk değilim anladın mı? Değilim! Sana abi demek zoruma gitmeye başladığında büyüdüm ben!" Diye adeta haykırdım. "Duygularımı gizlemeyi öğrendiğimde büyüdüm! Susmayı öğrendiğimde, sessizce ağlamayı öğrendiğimde büyüdüm! Gözümün önünde başkasına dokunduğunda büyüdüm!" Ona ilk kez utanıp çekinmeden kurduğum bu uzun ve acımı haykıran cümleler tüm nefesimi tüketmişti fakat söyleyecek son bir sözüm daha kalbimin en ücra köşesinden saniyeler sonra çıkagelmişti. "Seni sevdiğim gün büyüdüm ben." Diye fısıldadı güçlükle soğuktan zangır zangır titreyen dudaklarım.
You may also like
Slide 1 of 10
DİVANE ✔️ cover
Beyefendi /yarı texting/  ~FİNAL~ cover
EKSTREM cover
NE MÜNASEBET - Yarı texting cover
İzler Silinmez cover
BERDEL (+18) cover
SEVDA KONMUŞ DALLARIMA  cover
Lafügüzaf  cover
Takıntı cover
Dönüm Noktası  cover

DİVANE ✔️

58 parts Complete

"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Soğuğun içime ilmek ilmek işlemesi gecenin ayazından değildi, onun buz gibi sözlerinden ürpermiştim. Gök yüzünde bizi seyreden yıldızlardan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, o zehir karası delici gözlerine yerleşen alaylı parıltı ve söylediği son şeyle çileden çıkmıştım artık. İçimde lavlarını köpürterek sabrımın son demlerinde dolanan volkan patlamaya hazırdı, bu işin başka çaresi yoktu ve inceldiği yerden kopacaktı. Ben onun sayesinde çoktan büyümüştüm fakat o her seferinde inadına yapar gibi çocuk olduğumu savunuyordu. Beni bakışları, tavırları, hareketleri ve kelimeleriyle resmen eziyordu. Kalbimi eziyordu. "Çocuk falan değilim ben!" Diye bağırdım sonunda içimdeki ateşten okyanus çaresizce çırpınan benliğimi cayır cayır yakmaya başlarken. Aynı anda hem üşüyor hemde alev alev yanıyordum. Kendi içimde birçok imkansızı barındırıyordum. Sertçe yutkundum... Sesimi iyice yükselttiğimde tek bir mimiğimi bile kaçırmak istemiyormuş gibi dikkatle beni izlemeye başladı, artık gerçekten dayanamıyordum. "Çocuk değilim anladın mı? Değilim! Sana abi demek zoruma gitmeye başladığında büyüdüm ben!" Diye adeta haykırdım. "Duygularımı gizlemeyi öğrendiğimde büyüdüm! Susmayı öğrendiğimde, sessizce ağlamayı öğrendiğimde büyüdüm! Gözümün önünde başkasına dokunduğunda büyüdüm!" Ona ilk kez utanıp çekinmeden kurduğum bu uzun ve acımı haykıran cümleler tüm nefesimi tüketmişti fakat söyleyecek son bir sözüm daha kalbimin en ücra köşesinden saniyeler sonra çıkagelmişti. "Seni sevdiğim gün büyüdüm ben." Diye fısıldadı güçlükle soğuktan zangır zangır titreyen dudaklarım.