Albino Dük

Kılıcı kaldırdığında irkildim, gözlerimi kapattım ve ölmeyi bekledim. Rüzgârın dokunuşunu yüzümde hissederken derinden gelen o güzel sesi işittim. "Sonunda..." Kirpiklerim birbirinden ayrılırken kılıcını zemine sapladığını ve gücü karşısında çatlamaya başlayan zemini fark ettim.

Kılıcını sapladıktan sonra reverans yaptı ve yeşilleri yeniden gözlerime sıkıca tutundu. "Sonunda seni buldum İmparatoriçem." Trajedi tiyatrosunun son sahnesine giriş yapan bu adamın soluk yeşilleri; beni senaryonun çizgisinden çıkmam için çağırıyordu. Kuklanın yasaklı bölgesine sızan derin bakışları, bu sahnede yeri olduğunu haykırıyordu.

Not: Gerçek tarihle hiçbir alakası yoktur, tamamen kurgudur ve bolca romantizm, dram içerir. Kapak fotoğrafı alıntıdır, karakterleri andırdığı için alınmıştır