Bazen şey diyorum. Burnumda hala kokusu, aklımda hep gülüşü. Diyorum bunlar yeter. Sonra. Sonra şey oluyor. Kafamı yastığa koyuyorum. Düşünüyorum; sesini,gülüşünü,kokusunu. Hiçbiri yok. Bu çok kötü hissettiriyor. Sonra diyorum; yollasa bana kazağını. Giyerim, koklarım. Ben. Ben bilmiyorum sevgilim. Sevgilim mi? Bu çok ağır geliyor mu sana? Sevgim ağır mı? Bana ağır geliyor artık. Taşıyamıyorum. Olsun. Olsun, benim sevgim yeter ikimize de. Şey diyecektim. Kazak yetmez ki bana. Sen gel. Ben. Ben sadece deli gibi özlüyorum.