GÜLLERİN KATİLLERİ

Söylediğini yapıp, çekingen adımlarımla kutuyu ona doğru uzattım. Yüzüme bile bakmadan kutuyu açtı, içindeki ipi eliyle yavaş ve hassas bir biçimde kavradı.

"İzle," dedi sertçe. "Sakın gözünü ayırma, her zerresini izle." Emir verir gibi konuşurken, adamın arkasına doğru geçmişti.

Bedenimi tir tir titreten şey, etraftaki dondurucu soğuk mu yoksa içimdeki tarifsiz korku muydu ayırt edemiyordum.

Gözlerim dolmuş, gözyaşlarım her an kurtulmak istiyormuş gibi bekliyordu.

İpi adamın boğazına yavaşça dayadığında, gözlerimin içine bakıyordu. "Dua et ona, sarı kız. Dua et de Tanrı ona cehennemi göstersin."

Söylediği şeyle beraber gözlerimi kaçırdığım an adamın kellesi, yere kanlar içinde düşmüştü.

Gözyaşlarım hızlandı, ağzımdan bir hıçkırık sıçradı. Elimdeki kutuyu elimden düşürdüm, birkaç adım geriledim.

O vahşiydi, o vahşetti. Ellerinde taşıdığı kan kokusunu kurbanlarına bulaştırırdı, acımasızca katlederdi her birini. Ve kendisi gibi ölüm kokan siyah gülünü mühürlerdi kurbanlarına.

Yüzüne sıçrayan kanları silerken yanıma yaklaştı. Kanlı elleriyle çenemi sıkıca tuttu, ona doğru bakmamı sağlarken sertçe yutkundum.

"Bak şu esere." Çenemi adamın kellesine doğru çevirdi sertçe. Ağlamam şiddetlendi.

Gözlerimi sıkıca kapattım, onu dâhi görmek istemiyordum.

"Bak dedim sana. Bak." Çenemi daha da sıkarken, kanlar çenemde büyük bir iz bırakıyordu. Kafamı iki yana zorla sallarken gözlerimi sıkıyordum, açmamak için direniyordum.

Bu sefer yüzümü kendisine çevirdiğinde, sıcak nefesini boynumda hissettim. Ardından kulağımın hizasında. Çenemi serbest bıraktı, nefesi boynumda yakıcı bir ateş hissiyatı yarattı.

"Cesetten korkan bir katil olamaz. Kandan korkan bir katil olamaz." dedi bastıra bastıra. "En önemlisi, senin gibi korkaklardan katil olamaz."