Gece Yarısı Dolunayı

Göğüs kafesimin altında atan kalp bana bile bu kadar sakinken,onun yanında kendini kaybediyordu. Hızlanan nefesimi kontrol etmek cehennem gibi gelirken,yüzüme hiçbir duygu yansımıyordu. Ortam sessizleşirse deli gibi çırpınan kalbimi duyacak diye ödüm kopuyordu. Onunsa bana karşı bir duygusu yoktu,Denizkızı'ydım ben onun için. Oldukça narin ve etraftaki bütün insanlardan korkan bir kız...

Aybas Vars,kalbimin atmasını sağlayan ve etrafımda bunu göremeyen tek adamdı.

Belki gökyüzündeki yıldızlar sönene kadar, belki de kalbim ondan vazgeçene kadar sevecektim. Belki ömrümün sonuna kadar, belki de onun ömrünün sonunda kadar. Belli değildi ama bir şeyin sonuna kadar sevecektim onu. Kalp yalan söylemezdi ve benim kalbim ona koşulsuz bağlıydı.

Belki gözleri beni görünce parlamıyordu ama Ayperi'ye bakarken görüyordum o saf sevgiyi. Aşk değildi,kardeşini koşulsuz seviyordu ama bana hiç öyle bakmamıştı. Bana bakan gözleri hep soğuktu,o beni hiç aileden biri olarak görmemişti. Ben hep dışarıdan bir etkendim,bazen kabul etmek istemesem de sözleriyle alttan alttan kovuyordu beni. Ayperi fark etmişti,ona olan bakışlarım bile çok şey anlatırken nasıl fark etmeyecekti?

Bu hikâyenin sonu mutlu bitmezdi,bir mucize olmazsa ve o bana aşık olmazsa. Çünkü ben onu bırakmaya yanaşacak gibi görünmüyordum,kuklanın ipleri onun elindeydi.

#268 -Aşk 05.09.2023