Talagang nakakatuwang harapin ang isang bagong yugto ng buhay ng isang tao - Bagong istilo ng pamumuhay, bagong lugar na gagalawan, bagong mga kakilala at magiging kaibigan, bagong mga pakikisamahan, at bagong mga adventures na haharapin.
Kaya naman, ganoon na lang ang galak ni Vhern nang siya'y mag-Kolehiyo na.
Isang babaeng walang kinatandaan pagdating sa pagmamanage ng kanyang oras. Wala siyang pakialam sa kung ano man ang mangyayari mamaya o bukas, basta't gagawin niya ang gusto niya at basta matapos niya ang kailangan niyang gawin.
Kaya kasabay ng galak niya ay ang pagkakaroon pa rin niya ng Culture Shock sa mga pagbabagong darating sa kanya - Mga bagong kahaharapin niya matapos malampasan ang saya at lungkot na dulot sa kanya ng kanyang High School life.
Pero, paano na naman kaya makakapag-adjust ang babaeng ito na walang tamang Time Management kung isasabay pa ang 'di inaasahang pagkahulog ng kanyang loob sa isang binata?
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.