KARANLIĞIN KIYISINDA

...

Benim için bu uçakta saydıklarım sadece birer iş arkadaşı değildi. Sıradan işler gibi günün sekiz saati sahte gülücükler ve samimi olup olmadığı anlaşılmayan arkadaşlıklar arasından bir iki dost bulacağınız, belki gerektiğinde kuyusunu kazıp terfi almak uğruna harcayacağınız insanlarla bir değillerdi onlar.

Gerektiğinde birbirimiz için kurşunların altında kalacak, bu karanlık delikteki bütün sırları birlikte omuzlamak zorunda kalacaktık. Belki geri dönemeyen arkadaşlarımız için günlerce yas tutacak, belki de onların intikamını oracıkta alacaktık.

Bu yedi adamı da tanımaktan gurur duyacağıma emindim zamanla. Belki onlar da benim için aynı şeyi düşünürlerdi. Düşünmeseler de olsun. Kimse bu masadan kırgın ayrılmazdı. Belki buruk, belki hüzünlü, belki mutlu ama asla pişman ayrılmayacaklardı.

...