«Για έναν βασιλιά που μπορούσε να δημιουργήσει μόνο σκοτάδι, ήταν ο ήλιος του.» Την μία στιγμή, η Αλεξάνδρα τρέχει πίσω από μία μαύρη, άτυχη γάτα που έκλεψε την κορδέλα της μητέρας της. Την επόμενη, στέκεται μπροστά από έναν εξίσου άτυχο βασιλιά με νυφικό και βέρα. Καθώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στον νέο περιέργο κόσμο και να πλησιάσει τον νέο της σύζυγο, καταλαβαίνει πως η ουρά και τα νέα της αυτιά θα έπρεπε να είναι το τελευταίο πράγμα που την ενδιαφέρει. Επειδή κάποιος συνεχίζει να σκοτώνει το είδος της και είναι σίγουρη, πως σύντομα, θα είναι η επόμενη.