O gün Osmanla birlikte okul çıkışı yine herzaman durağa gitmek için yol olarak kullandığımız parkın içinden geçiyorduk. Her daim sessiz olan bu park sessizliğini Osmanla geçerken bozuyordu. Nedeniyse bizim Osman'ın geçerken Halil sezaiden"çaresiz içimdeki çocuk" şarkısını seslendirmesiydi....