Hayatımızda milyonlarca an varken genelde en çok canımızı yakanları hatırlarız çünkü onlar iz bırakanlardır. Kanarlar, kabuk bağlarlar ve iyileşirler ama izleri asla geçmez, o iz yaradan daha çok acıtır çünkü yaranın kanaması dursa da izi geçmez. Hep oradadır ve ona her baktığımızda, onun varlığını her hatırladığımızda canımız sanki yara yeni açılmışçasına yanar. Sarp ve Rüya birbirine âşık iki yaralı ruhtu. Yaralarını kapatmaya çalıştıkça yeni yaraları açılan ve yara izleriyle dolu, limonlu şekerlerinde mutluluğu arayan kaybolmuş ruhlardılar. Bu limonlu şekerlere sarılan kalplerinde, küçüklerinden kalan aşkı taşıyan iki ruhun hikayesi.All Rights Reserved
1 part