Biz dört kişiydik; Umutları, geçmişleri ve gelecekleri ellerinden alınan dört kişi...
Biz dört kişiydik; Raydan, Uman, Orean ve ben yani Elbruz Cebesoy...
Biz dört kişiydik; Etkili, umutlu, direnen ve silahlara dönüşen dört kişi...
Biz dört kişiydik; Zamanı geldiğinde bir birimize düşman edecekleri dört kişi...
Buraya gelirken çocuktuk, çıktığımızda da aynı olacağını umuyorduk... Ama buranın bizi bir birimize düşman edeceğini ummuyorduk.
Sonumuz nasıl olacağını bilmiyorduk, tabi sonumuz olmasına izin verirsek...
Biz dört duvar arasına sıkıştırılmış, birilerinin istedikleri üzerine yaşayan gençlerdik. Hiç bir zaman kontrol kendi elimizde değildi, biz birilerinin kuklası, maşası haline gelmiş gençlerdik...
Ve bu hikayede yalnız değildik, bizim gibi bir sürü hayatı elinden çalınan dostlarımız vardı...
_________________________________________
Başlangıç tarihi : 25 Aralık
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."