Yuân Fên

gecenin karanlığında kolları arasında gözünden sicim sicim yaşlar akıtan sevdiği kızın gözünden damlayan her bir yaş ayın ve eşsiz yıldızların ışığı altında adeta bir mücevhere dönüşmüş pırıl pırıl parlıyordu ama bu detay o yaşların her birinin içini yakıp geçiyor olduğu gerçeğini inkar ettiremezdi. Yaşavça yaklaşıp elini teninde dinlendiği yanında kendisi olabildiği akan her yaşın lav olup yüreğini dağladığı sevdiği kızın yanağına elini koyup her bir akan yaşı itinayla kaçırmadan silerken sevdiğinin aşık olduğu gözlerini haberi olmasa da dünyanın en güzel en özel gözleri olan bal sarısı gözlerine dikip en sevdikleri olan kendi masallarının en özel kısmını sadece ikisinin duyacağı bir tonda söyledikten sonra gözüne yaklaşıp hemen gözünün bitiminde olan ufacık lekeden öptüğünde aşkları orada mühürlendi sonsuz dek. Seni çok seviyorum su perim unutma sakın diyiverdi sevdiği kızın gözünden dudaklarını çekmeden ve sanki o an son görüşü olduğunu biliyormuşçasına hiç çekmediği kadar derin bir nefes çekti ciğerlerine ki sevdiği kadının kokusu o yokken de daima burnunun hediyesi olarak oracıkta kalsın...