Αναρχία και Ρομαντισμός

" Κοιτάζω μέσα στα πράσινα και βαθυστόχαστα μάτια του" τόσο όμορφα μα τόσο σκοτεινά..

Δεν το πιστεύω ότι με το που πάτησα το πόδι μου εδώ μέσα έπεσαν σε επεισόδια αναρχικών

"Έχεις τάσεις αυτοκτονίας;" η βαριά φωνή του με ξυπνάει από τις σκέψεις μου

Δεν μπορώ να δω το πρόσωπο του λόγο της μπαλακλάβα αλλά είμαι σίγουρη πως χαμογελάει αμυδρά

κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου

"Τότε γιατί κάθεσαι στην μέση της πορείας " τώρα ο τόνος της φωνής του ανεβαίνει και νιώθω τους παλμούς μου να κάνουν το ίδιο

Τον ξέρω
Ω ναι Προφανώς και τον ξέρω

"Δεν περίμενα ποτέ μου πως θα πέσω πάνω σε μια πορεία, σε μια εντελώς καινούργια χώρα για εμένα την πρώτη μέρα της διαμονής μου" παίρνω βαθιά ανάσα και λέω γρήγορα

Εκείνος απομακρύνεται ανάβοντας την μολότοφ που κράταγε στα χέρια του

"Ποτέ μην λες ποτέ, μάτια μου" αμέσως μετά την πετάει στο μοναδικό μαγαζί που είχε απομείνει όρθιο και χάνεται από τα μάτια μου