" yetimhanede yaşayan beş çocuk," diyerek teker teker beş çocuğun foturafinı masaya düzenli bir şekilde sıraladı. Hepimizin yüzüne sırasıyla baktı. Yaramaz bakışları bende durunca gözlerinde anlamadığım bir intikam ve tutku harmanlandı. Bakışlarını bende çekip arkası dönük olan resimlerde ellini profesyonel bir hareketle gezdirdi. Çok rahatı hata çok. Bir insanı kanını donduracak yüz hatına sahip. Şeytani yüzüyle kaç kişiye sarar verdiğini düşünmek bile istemiyorum. Sonunda elli bir foturafin üzerinde durunca nefesimi tutum. Adam resmi yavaşca ellerine aldı. Resimdeki kişinin yüzünü görmesiyle şeytani bir şekilde dudakları kıvrıldı. Bana bakışlarını diker Dikmez resimdeki çocuğu bana gösterdi. " Batu ılgız." Deyip gözlerimin en derinine baktı." Onu kendine aşık edeceksin ?" Oysaki asıl savaş yeni başlıyordu. Bu savaşın sadece bir kazanırı olur ve biz on kişiyiz. Hayata kalmak için öldürmek şart. Ya ölüm ya diriliş. Zafere giden yolda ecel teli dökmeden savaşı olunmaz. Ya ölüm. Ya ölüm.