"Muhammet abi..." Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum. "Bana dua eder misin?" dedi hafif gülümsemesi ile. Durgun ve zor durumda gibi gözüküyordu. İçim acıdı. "Ederim, kardeşim. Hayırdır, iyi gözükmüyorsun." Başını iki yana salladı telaş edilecek bir durum değil dermiş gibi. Hâli öyle demiyordu. "Aynı anda edilen dualar kabul olurmuş." Bir şey dememe fırsat vermeden uzaklaştı yanımdan. Sebepsizce gece ettiğim dualar geliyordu aklıma. Gözden kaybolana kadar gözlerini üzerinden çekemedim. Edep timsali duruşu meşgul etti aklımı gün boyu. Hâl ve hareketlerime dikkat eden biriyken daha da sakınma gereği duydum. Anlayamıyorum. ❄️ Sonradan Gelen adlı kitaptaki Muhammet Çağlar karakterinin hikayesidir.