AKŞIN

Çıplak ayaklarımın koşmaktan kesildiğini hissediyordum. Acıya rağmen hızımı kesmeden koşuyordum. Nefes nefese, kan ter içinde kalmıştım. Buz gibi soğuk yüzümü kesiyor ve nefes almamı zorlaştırıyordu. Durmadım. Ayaklarımdaki ve vücumdaki kesiklere rağmen koştum.

Ormana gür bir ses yayıldı. "Nereye gidersen git bulurum seni. Kaçamazsın benden!" Bu ses bütün hücrelerimin ürpermesine neden olurken kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu.

Ölmek için daha çok gençtim ve yıllar önce yaptığım şey yüzünden bugün ölemezdim.

"Kaç Akşın. Kaç ve izini kaybettir!" Diyen ses ise içime huzur verirken tek dileğim ikimizin de bugün bu ormandan sağ çıkmasıydı.

Vücudum zangır zangır titrerken önüme çıkan dala takılıp yeri boylamıştım. Karnıma saplanan dikenleri aldırmadan ayağa kalkmaya çalışmıştım ama beyaz geceliğim bir dala takılmıştı. Vücuduma yayılan gerilim ile titreyen ellerim bana hiç yardımcı olmuyor ve geceliğimi bir türlü daldan çıkaramıyordum. Tam çıkardım diye sevinirken duyduğum ayak sesiyle olduğum yerde donakalmıştım.

Kalbim çok hızlı attığından artık acı vermeye başlamıştı. Titremem artınca korkum bütün vücuduma bir kanser gibi yayılmıştı. Ensemde hissettiğim ses ise artık son dakikalarımı yaşadığımın habercisiydi.

"Seni bulacağımı söylemiştim küçük kız!"