Bir efsaneye göre yıllar önce dünyalar güzeli bir efendi varmış. Herkes tarafından sevilen bu kadını sevenler olduğu gibi sevmeyenleri olmuş, bu dünyalar güzeli kadın insanlara iyiliği dokunduğu bir günde yeryüzüne kontrolcülerin en kötüsü inmiş. İnsanları iyiliğe yönlediren bu kadın kontrolcülerin işine mani oluyormuş ruhları köle olarak çalıştıran konrtolcüler son zamanları azap edecek ruh bulamıyorlarmış, ve işte hikaye tam bu anda başlıyor. Kehanet... Yeryüzü ikiye bölünmüş ve kötülüğün tohumları tekrar dağıtılmaya başlamış, Efendi'nin soyundan gelenlerin ruhuna el konulmuş ve yeryüzü mühürlenmişti... Ta ki efendilerin en güçlüsü tüm kainatın kontrolcüsü çiçeklerin efendisi adıyla anılan zehirli güzellikteki bir bebek doğana kadar... § "Ama siyaha boyanmış gibi hissediyorum. Saçlarım bile artık kahve değil siyahmış gibi geliyor." Derin bakışları gecenin verdiği ışıkla parlayan gözleri eklenmişti sesizce bana döndü bakmaktan çekinir bir şekilde,"İçinde gökkuşağı açmak için neyi bekliyor tam olarak?" Hüzünle karışık gülümsedim,"Umudumun yeniden yeşermesini..." Derin bir sesizlik oluştu gözlerinde ardından bana döndü kararlılıkla,"Umudunu yeşertebilir miyiz bilmiyorum ama kırlmış kalbini iyileştirebilirim." °°° Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması dahilinde hukuki işleme başvuracağını belirtmek isterim.