No Rain No Flowers

''Ξέρεις Μαρίλια, πολλές φορές αναρωτιέμαι... Η βροχή...'' Είχε χαθεί στα γκρίζα σύννεφα του ουρανού, δυο μέρες ήταν έτσι αλλά δεν έλεγαν να στάξουν έστω μια στάλα βροχής, αν είχε βρέξει, ίσως τα λουλούδια της να παρέμεναν ανθισμένα.
''Η βροχή τι Ανελίζ;''
''Μπορεί πολύ εύκολα να φέρει την καταστροφή, μα...χωρίς την βροχή δεν υπάρχουν άνθη και χωρίς άνθη δεν υπάρχει ζωή''
''Παραμιλάς μόνη σου;'' Θα ήθελε πολύ να ξέρει τι είχε μέσα στο κεφάλι της, δεν ήταν λίγες οι φορές που χανόταν στις σκέψεις της και έλεγε ακαταλαβίστικα για εκείνη λόγια.
''Αυτό θα του έλεγα, μπορεί να νομίζει ότι είναι καταστροφικός αλλά εγώ ξέρω ότι υπάρχει ζωή μέσα του. Πρέπει να του πω ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο σε αυτή την ζωή. Υπάρχει και η άλλη όψη, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να γυρίσει το νόμισμα. Αν μπορούσε να κατευνάσει την βροχή, ίσως να μπορούσε να δει, θα ήταν ακόμα θολό το τοπίο... μα θα είχε λίγη ορατότητα, θα μου άφηνε λίγο χώρο να του δείξω, να του εξηγήσω, να ανθίσω μέσα του''