Gölgesiz Korkularım

Korkularım ardı ardına birikmişti aslında.Yalnız yürümek istediğimde onca boş nefes birikirdi etrafımda.Birde bu içimdeki istibdat,beni öyle ziyan öyle harap ediyor ki,duygularımı hissedemiyordum.Hep ezilen tarafta gösterilmek istenir insan,kıskançlık,kin,öfke adı altında.Artık o kadar korkuyorum ki,tıpkı bir ülkenin bor madeni kadar korkak,tıpkı petrol kadar aciz...
Sana sesleniyorum,her ne kadar beni dinlemesende,artık yeter çok korkuyorum. .Gece oldu artık,ağlama vakti.O kadar fakirki duygularım,kumbaramda biriktirdiğim para kadar değeri kalmadı.Sahildeyim şuan,denizin kayaya vurduğu o sesi dinlemekteyim.Aslında bu tam ben temsili.Ayakkabılarımı çıkarttım,kayalara doğru ilerliyorum,intihar etmiyorum merak etme,bu gece duygularımı kusuyorum.Benim adım Mirada değil.Duygularımı satamam.Susam simitin üzerinde güzel görünür,lakin yanında çayı olmadıktan sonra,terk edilmiş bir sevgiliye benzer.Ve taksimdeyim şuan saat sabahın yedisi.Üzerinde kalın gocuklar,gözlerinde alel acele bir telaş.