Allahım aşkını lütfet

Düşündüm, düşündüğümü yazdım, yazdığımı paylaşmak istedim güzel yüreklere güvenerek…
Boğulmuşum gecelerin derinliğinde.
Güneşi göremez olmuşum karanlığımı beklerken
. Kime neye bilmeden bu korkunç isyanım,
ruhum terk etmek istemiş bedenimi.
Kaybolmak istemişim sormadan sorgulanmadan sessizce.
Unutmuşum öfkemi, sevgimi, iyi ve kötü olduğumu.
Unutmak istemişim varlığımı, insan olmayı bana layık gören Yaradan’a sığınmayı…

Başkaydım ben ama neydi o bambaşkalık beni sevdiren.
Bir terslik vardı yaşamda meğer yanlış anlamamışım yaşam benmişim.
Sordum,
sordukça anladım.
Nedendi ille de korkmak.
Acı olanı söyleyen ille de dost mu olmalıydı.
Nedendi duygularını haykıran ve hislerin en yoğununu yaşayan âşıklar mı olmalıydı.
Âşık mı olmalıydı ille de insan dinletebilmek için yüreğini.

Aşk mıydı neden insanı üzen,
gizem burada mıydı?
ve Sordum kendime: "Aşk nedir?" diye…
Elbette bu soruyu önce kendime sormalıydım ve önce,kendim
cevaplamalıydım.
Defalarca sordum aşkı kendime ve cevap verdi içimdeki ben:
"Aşk" dedi,
"aşk tarif edilemez,tanımlanamaz,aşk şudur yahut aşk budur
denilemez
Onu yasamak gerek
onu hissetmek gerek,tüm benliğinle onu
duymak, algılamak gerek…"
anladim "Ask" yasanarak tarif edilebirmis...
Kişiye duyulan aşk mı güzel olan,
sığınmaktan öte değil miydi yoksa deli sevgiler.
Çok seviyorum derken yalnız kalmak için bunca çaba.
mutlu olamam derken bir yandan yaşları silmek.
Huzuru buluyorum derken sevgiliye her yalnız kaldığında neden karanlıktan ve sessizlikten medet ummak. Arzum emelin derken, kendinden vazgeçmek miydi aşkı kanıtlamanın yolu. Gördüm,
izledim, dinledim,
hisleri çaldım ya da verdim eline sormadan.
Savunmasız bir çocukmuş âşık olan.
Mızmızlık etmek istemişiz,
kaprisin adı sitem demişiz çoğu zaman.
Muhtaç olmuşuz,
sığınmak istemişiz yüreklere güveni ararken.