Artık uyuyunca da geçmiyordu acılarım... Annemin yüzüne baktığımda eskisi gibi öfke değil pişmanlık kaplıyordu yüzümü. Bir hafta daha dayanamazmıydım? Kendimi bu bataklığa sokmasaydım da bir hafta daha bekleseydim ne kaybederdim ki? Artık kaybedecek bir şeyim de kalmamıştı. Bir kanun kaçağı olarak başka bir kanun kaçağının yanında kalmaktan başka yapacak bir şeyim kalmamıştı. Peki ona ne kadar güveniyordum? Her fırsatta beni yarı yolda bırakan kişiye ne kadar güvenebilirdim ki?Tüm hakları saklıdır