29 parts Ongoing Το μπλε και το ερυθρό, δύο αποχρώσεις που ανασαίνουν στα άκρα της χρωματικής παλέτας, τόσο παραπλήσια κι όμως βαθιά αντιθετικές. Δύο χρώματα που, αν τολμήσουν να συγκλίνουν ασύμβατα, μπορεί να γίνουν σπαρακτικά. Κι όμως, όταν οι διακυμάνσεις τους συναντήσουν τη λεπτότητα του μέτρου, δύνανται να υφάνουν μια σύνθεση μοναδική, ένα σχήμα αρμονίας μέσα στο χάος της διαφορετικότητάς τους.
Η θάλασσα και το φεγγάρι. Δύο κόσμοι απόμακροι, δύο οντότητες που δονήθηκαν στα βάθη του χρόνου. Και όμως, κάθε νύχτα συναντιούνται, σαν να ακολουθούν έναν αόρατο ρυθμό. Τα κύματα αναρριχώνται στη σεληνιακή έλξη, αντανακλώντας το φως της.
Ή μήπως όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση; Μια χίμαιρα που υφαίνεται από την ανάγκη μας να δίνουμε στα μακρινά την ψευδαίσθηση της εγγύτητας; Ίσως ο κόσμος να μην είναι παρά μια αλχημεία αντιθέσεων, όπου η θάλασσα κοιτάζει το φεγγάρι χωρίς να το φτάνει ποτέ. Κι εκείνο αμέτοχο, αφήνει την αντανάκλασή του σαν υπόσχεση. Μια υπόσχεση που ποτέ δεν δόθηκε πραγματικά.
