Canımızı yaktılar.Ağlama dediler.Kalbimizi kırdılar,kendimize zarar vermeye çalışıncada, intihar günah dediler.Bir fikirimizi söylediğimiz zaman "mal,öyle değil/olmaz/yanlış biliyorusn" gibi laflar söylediler.Hakkınızı savunun dediler.Savunduk, başımıza bela aldık.Hayatın döngüsü bu.Yeri gelince güleriz,yerince gelincede ağlarız.Hani, öğretmenler derler ya:
"Yeri gelince güleceğiz çocuklar" ne zaman? Ne zaman güleceğiz? Saati, günü falan varmı, bende geleyim? Ah.. Mutluluğun geleceği yok ama... İnsan bekliyor işte
********
Not= bu bir hikaye değildir.