~Wind~ •Tamamlandı•

Taehyung...

Can yoldaşı, ruh eşiydi.Jimin hiç bir zaman kötülüğünü istemediği arkadaşını sadece hızlı gitmemesi için uyarmıştı. Tek yaptığı buydu. Fakat sonuç tahmin ettiği gibi olmamıştı.

Aylardır bugün için uğraşan genç adam aldığı güzel tepkiler,üzerindeki yükün oldukça hafiflemesi ve kafasının da hafif sisli olması sebebiyle bu gece dağıtmayı kendine hak görüyordu. O haklıydı. Arkadaşının da onunla dağıtması gerekiyordu hatta.

- İçme artık lütfen, insanlar dağıldıktan sonra istediğin kadar iç ama şuan bunun vakti değil biraz kendini toparlamaya çalış. Demişti Yanındaki arkadaşı

Kaç aydır uğraştığı gecesini gündüzüne kattığını bildiği halde neden böyle saçma şeyler söylüyordu.

- Karışma bana Jimin! Diye çıkıştı önce biraz nefes aldıktan sonra devam etmemesini dilediği sözleri söyledi

- Her seferinde, her seferinde böyle yapıyorsun. Daha fazla içme, daha fazla söyleme, bu senin için iyi değil. Bende insanım Jimin. Mükemmel olmak istemiyorum. Tek yapmak istediğim senin ahmak ve saçma sözlerinden biraz uzaklaşıp kafamı dağıtmak. Mükemmel olmak isteyen sensin ben değil. Hiçbir zaman bunun için uğraşmadım. Beni kendini sokmaya zorladığın kalıplara koymaktan vazgeç!

Öyle çok alkol etkisindeydi ki saçmalayanın asıl kendisi olduğunu asla fark etmemişti.

Jimin hep kusurluydu, yanlıştı, var olmamış gibiydi. Dahası bir türlü becerememişti yaşamayı.

Fakat derlerdi ki:
Yaşadığın her kötülüğün getirdiği bir mucize daima vardır.

//