"Neyse ne? Sen kimsin ve bana neden yardım ettin?"
Oturduğu yerden bana iğrenir gibi baktığında, derin bir nefes verdim
ve ayağa kalktım. Bide, bunun tribiyle uğraşamazdım.
"Boş ver konuşma sen. Neyse, beni evine alıp yardım ettiğin için teşekkürler
şimdi gidiyorum."
Balkondan çıktığımda, peşimden gelmesini ummuştum.. ama o gelmemişti.
Hah! Lanet olası adam! Evden çıkacağım an, kendimi kapıya yapışmış bir vaziyette
bularak boynumda hissettiğim nefesle, nefesimi tuttum.
"Sana gidebilirsin dedim mi? Hayır? Sanmıyorum, velet. Daha, ben konuşmadım?"