'Aklın mı yoksa aşkın mı?' diye sormuştum. 'Aklım' demişti. O anda aşkını, Sonrasında aklını kaybetti. Uzaklardaydın, oracıkta, öbür kıtada, Keşke yalnız bunun için sevseydim seni. Çünkü ben seni hep kitap aralarında buldum,sevdim. Hayal ettiklerin seni bıraktığında,hayal etmekten vazgeçmenin ne demek olduğunu çok kişi bilmez Ağlamamak için dişlerin kırılana kadar sıkmayı. Bir şarkıyı sabahtan akşama kadar dinlemenin ne demek olduğunu bilemezler. Tüm yüzün şişmişken “çok uyumaktan” diye yalan söylemenin ne demek olduğunu kimse bilemez. "Herkes beni terk etti" demek zorunda olmanın, kazandığını düşündüğün anda kaybetmenin ne demek olduğunu bilmek zor. Göğsüne her gün oturan yumruyla arkadaş olmanın, ağladığında kimsenin şaşırmamasının,bunca şeye “alışmış” olmanın zorluğu. Kimse tahmin edemez. "Tutunduğun tüm dalların kırılması" sözünün aslında senin tüm hayatın anlamına gelmesi, artık uyurken bile geçmemesinin, senin için "insanların iyiliği" diye bir şeyin anlamını yitirmesinin ne demek olduğunu senden başka hiç kimse bilemez. Hergün tekrarladığın kelimeleri bilemezler. Sevme. Güvenme. Ağlama,ağlama,ağlama.