Bazı insanlar vardır, hayatı pencere kenarından izleyen, yaşlanmadan ölmeyi bekleyen insanlar. Düşünün görmüşsünüzdür mutlaka, herkesten uzak tenha bir yerlerde duran, sadece zamanın dolmasını bekleyen ve içten içe diğerlerini kıskanan insanlar. Hiç konuştunuz mu öyle biriyle? Hiç yanına gidip bi küçük merhaba dediniz mi? Sanmıyorum. Çünkü bizim gibiler var olurken görünmez varlıklardır. Hiçbir konuda olmasa da bu konuda çok iyiyiz aslında. Görünmezlik. Sizin aranızda saklanırız, sizin aranızda susarız ruhunuz bile duymaz. Ve size de söylenecek tek bir şey kalır. Görmedim, duymadım, bilmiyorum. Bu bir görünmezin hikayesi, bu gölgenin aydınlığa, yıldızların karanlığa göüldüğü hikayedir. Bu benim hikayem. Hikayeme hoşgeldiniz..
"Sevilmek isterken iliklerine kadar sevgisizliği hisseden herkese..."
(...)
"Senin şımarıklıklarını çekecek bir adam değilim."
Sözleri üzerine gözlerim gözlerinde asılı kaldı. Kelimeler zihnimde bir oraya bir buraya kaçışırken hepsini bir araya toplamak oldukça zor olmuştu. Sakin ol Efsan... Kalbimdeki anlamsız ağrıyı görmezlikten geldim. Çenemi havaya dikip ters ters ona baktım. Giydiğim siyah topuklular sayesinde aramızdaki boy farkı bir kafa mesafesi kadarken gerginlikten kuruyan dudaklarımı ıslatıp onunkiler kadar acımasız olan sözlerimi sarf ettim.
"Bende sana şımarıklık yapacak bir kadın değilim."
Yayın tarihi: 12.05.2024