,,W spirali kłamstw" - Micheal/Stefan

,, - Stefan, możemy porozmawiać?
- Wybacz, ale nie mam na to ochoty. Może jutro?
- Wolałbym teraz. Nie poznaje Cię Stefan. Jeszcze wczoraj wszystko było z Tobą w porządku, a w tej chwili jesteś całkiem inny, jakby podmieniony. Powiedz mi co Cię dręczy, może będę w stanie Ci pomóc.
- Manuel, naprawdę, nie masz się o co martwić. Miałem dziś słabszy dzień, i tyle. Jak tylko poczuję się lepiej, wrócimy do tej rozmowy.
- Jak chcesz, ale nie podoba mi się to. Michael też zachowuje się dziwnie. Oboje jesteście jacyś zamyśleni, cisi, a co gorsza nie dzielicie już ze sobą pokoju. A nigdy czegoś podobnego Wam się nie zdarzyło.
- To nasz wybór, i nic nikomu do tego. Tak będzie dla nas najlepiej. I uprzedzam, nie chcę kolejnych pytań. Jestem zmęczony, mógłbyś wyjść? Chciałbym pójść spać.
- Skoro tak mówisz, niech Ci będzie. Jedynie czego chcę, to Was zrozumieć, bo to normalne nie jest.
- Sam chciałbym to zrozumieć - wypowiedział sobie w myślach. Po chwili usłyszał, zamykające się drzwi"