Rusya'nın çetin rüzgarları on sekiz Aralık günü yuzunu bir bıçak gibi kesiyor, onun yeşil hareleri ise etrafı adeta parçalıyordu. Derin derin aldığı nefeslerini kontrol etmeye çalışıyor, içine işleyen soğukla gidebildiği kadar ileri gidiyordu. Karanlıkta orman hiç de sevimli gözükmüyordu. Telefonundan çıkan ufak ışık önünü görmesine yetmiyordu ama damarlarından boşalan adrenalin bunu yapmasını sağlıyordu. Denizden yansıyan ay ışığını gördüğünde durdu. Etrafında bakındı. Gemi ortalarda görünmüyordu. On sekizinin sonu böyle mi olacaktı?All Rights Reserved