O kadar halsiz bir gün ki bugün,sanki kırk yerimden bıçaklanmışım. Ben zamana yenik düşmüşüm,vurmuşlar beni. Acınında,hüzününde ne demek olduğu iyi bilirim. O kadar hiç uğruna kapılmış gidiyorum ki,sanki biraz uçuruma ilerlesem gittiğim yollar bile itecek beni aşağıya doğru. Neden yüreksiz olayım ki,yüreklerin en derini bendedir,içime attıkça kanayan,en ufak bir oyuncakla bile gülen bir yüreğim varken neden hüzünleneyim? Tükenmişim ben bugün,sanki alıp çuvala koymuşlar beni,bağlamışlar ağzımı boğuluyorum. Denize atsalar saniyesine ölürüm. Güneş gözlerime vuruyor şimdi,sanki bir aydınlık çöktü avuntularıma,gittiğim yol düşüncesizlikle dolu,yardımcım olan tek birşey var. Oda geride yaptığım hataların geri dönmesi..
Milena, 18 yıl boyunca babasının onu istemediğini sanan bir kızdı. Ne zaman ki annesinin de yakalandığı hastalığa ilik kanserine yakalandı işte o zaman bildiklarinin hepsinin koca bir yalan olduğunu öğrenmiştir.
Bu hikaye İtalya'dan Türkiye'ye gidip artık orada yaşamak zorunda olan Milena Santoro'nun hikayesidir.
...
Ne demişti o?
Kızın Milena.
Kızı mı vardı onun?
Biliyorum bunu ilk öğrendiğinde Milena'yı istemedin.
Kim istememişti? O mu?
Ve en önemlisi.
Milena da ilik kanseri.
Onun bir kızı vardı ve o kanser mıydı?
"Selim" dedi sert sesiyle Cihan. Daha sonra daraldığını hissederek ayağı kalktı. "Şu numarayı ara tam olarak nerede yaşadıklarını öğren-"
Gözü bilgisayarda ki numaraya kaydı gözlerini kıstı.
"İtalya'ya gidiyoruz"
...
31.01.2024: #1 Kanser
31.01.2024: #1 Milena
18.02.2024: #1 Baba
29.02.2024: #1 Mesafe
02.03.2024: #1 İtalya
15.03.2024: #1 Türkiye
20.03.2024: #1 Mizah