SAMUR KAPANI

Elimdeki kendi ürerimim olan jiletli yüzüğü hiç tereddüt etmeden bileğine sapladım .

Ahh diye bağırmaya başlamıştı çoktan . Elindeki silahı kaldırıp sıkmak istese de parmaklarının hissetmiyordu. Bileğinden süzülen kan parmaklarının arasından yavaş yavaş yere damlarken artık oluk oluk akıyordu .

"Sürtük "diye bağırdı .

"Sana beni bırak dedim ve ben bir şeyi iki kere söylemem yaptırırım "

Şimdiye kadar duyduğum küfürlerin bir benzerini duydum. Vücudunu yavaş yavaş geçici felç sarınca hareketsiz yatmaya başladı. Ve ben uzaklaştım oradan.

Şimdi yaşama ihtimali vardı tabi birkaç dakika içinde doktora gidip sarılırsa . Ama sabaha çıkması çok düşük bir ihtimal bile değildi . Çünkü yüzüğün üzerindeki zehir çoktan damarlarında gezinmeye başlamıştı .

Kulak tırmalayan bir şekilde gülerek çıktım o sokaktan .

Nihayet ışığı yanan bir sokağa geldim elimi havaya kaldırıp parmaklarımın arasındaki kanlı yüzüğün mekanizmasını açıp . Soğuk metaline baktım.

"İyi iş aferin " dedim kendi kendime.

Beni gören adamlarım başları ile selam verip kapıyı açtı. Yanlarından geçip kilit taşlarını ezerek eve doğru yürüdüm .

Arabamın yanından geçerken altındaki küçük kırmızı ışığı fark ettim .

Telefonumu yere düşürüp arabanın altına çok kısa eğilip baktım tamda tahmin ettiğim gibiydi.

Eve girerken 2 numaralı korumaya mesaj attım .

Arabamı al bana buz al 9 dakikan var .

Odamdaki balkona çıktım . Etrafına bakarak kapıyı açtı . Arabaya binip kilidi çevirdi ağaçların yanından uzaklaşınca elimdeki kumandaya bastım . Arabam gürültülü bir şekilde patlarken ben gülüyordum . Belki kendi koydukları bomba ile değil ama benim yerleştirdiğim bomba ile havaya uçuştu aracım. Bir gürültü daha duyum cayır cayır yanan arabadan çıkan