Sıla

4 yıl.

Kadirin, kütüphanede yanıma oturduğu günün üstünden geçen zamandı bu.

Koskoca 4 yılı devirmiş ve beşincisine doğru emin adımlarla gidiyorduk.

Arkadaş olarak.

4 yıldır aşık olduğum gözlerini ne zaman görsem içim içime sığmıyordu ama benim tek yapabildiğim ona arkadaşça, hatta belki daha da uzak, gülümseyebilmek ve sınırımı korumaktı. Çünkü sınırımı bilmezsem ona bu kadar yakın olamazdım.

Sadece ona doğru her zaman ilerleyen adımlarım onun sınırlarını yıkan o son iki adımı atamıyordu. Her zaman iki adım uzağındaydım.

Bu, başlarda öyle olmasa da sevgilisi olduğunu öğrendiğim ilk andan beri böyleydi.

Şimdi ise aramızdaki sınırların uzaklığı üç adıma çıkmıştı.

Çünkü daha dün bomboş olan parmaklarında şu an gümüş bir yüzük vardı.

Hayır öylesine bir yüzük değil, bir alyans.

×××

Neresi sıla bize, neresi gurbet
Yollar bize memleket

×××

Hikayenin tüm hakları saklıdır.