KIRMIZI

'İnsanın bazen küçük adımlarla kendine gelebilmesi için, o küçük adımları attığı bacaklarla koşarak kendinden bir o kadar uzaklaşması gerekebilir. Ağrı, sızı, acı ve hatta gözyaşları o saatten sonra önemini kaybeder. Bu yüzden, koştukça koştum ben. Koşup uzaklaştıkça, kendime yaklaşabildim ben.' Gözlerini elindeki kırmız zarftan bir saniye ayırmıyordu.
'Ama bir süre sonra, insan kendine geldiğini değil, koşarak uzaklaştığı yolları düşünüp kaybolabiliyor.'

Bolca mizah, biraz çatışma, tadında monologlarla iyi okumalar dilerim.