Gelecek gün

1999 yazının bir mart gecesinin pazar akşamıydı. İçimden konuşan adamın dışarıda kendini temsil edemeyen adama bir mektup yazmasıyla başlamişti herşey. Aslında bir mektup denilemezdi yazdıklarına ama daha mesaj, telefon hatta ve hatta wahatshap bile yokken bile bu kadar değerli bir mektup yazılmamıştı git konuş ile başlayan. Evet konuşmasını istiyordu.gözlerimin görebildiği bu dünya güzeliyle. Kemal sunalın bir filmi vardı hani kızı gördüğünde dili tutulan(yüz numaralı adam) benimkide onun gibi bir şeydi. Hayatıma sultan olmuş güzel bir varlığa seni seviyorum demek zor değildi; ama cümlenin sonuna ne konulacağı belli değildi, ve bu belirsizlik beni herşeyden alıkoyuyordu . Bir liseli ergenin kaybetme korkusuyla onu kaybetmekten korkuyordum. Hatta onun için şiirler bile yazmiştim adı aşk ile başlayan sonunu daima üç nokta ile bitirdiğim. Kitabınını yazacağım hiç aklıma gelmezdi ama bu satırlar o kitabın dili olacak. Sizleride bu dile tanıklık edecek kulaklar olmaya davet ediyorum...